“Waarom alleen acteur worden?” vertelt Jean Reno ons over “Emma”, zijn roman

Over hetzelfde onderwerp:

Veel figuren in de filmwereld besluiten zich op een gegeven moment te wijden aan een memoires. Jean Reno , een Franse ster die af en toe zijn rol als een lome, stoere kerel aan Hollywood leent, heeft er in plaats daarvan voor gekozen een roman te schrijven, Emma, ​​uitgegeven in Italië door Longanesi (vertaald door A. Bariffi). Waarom een ​​roman? "Waarom niet?", vertelt hij aan Il Foglio. "Het is een verhaal dat al heel lang in mijn hoofd zit. En tijdens Covid begreep ik dat ik niet alleen was wat ik deed. Ik vroeg mezelf af of ik iets anders kon doen, iets anders kon zijn. Een journalist kan ook een geweldige visser zijn, een ingenieur kan een geweldige ontdekkingsreiziger zijn. Waarom zou ik maar één ding zijn? Natuurlijk vind ik het geweldig om acteur te zijn, een baan die je tot het einde van je leven kunt doen. Maar tijdens de pandemie heb ik mezelf een paar lastige vragen gesteld en dit is wat eruit is gekomen. Je moet durven." Emma is het verhaal van een blond meisje – “Ik werd geïnspireerd door Martine Carol,” vertelt Reno, een blonde actrice uit de jaren 50 – een meisje dat nog nooit heeft gereisd, in Frankrijk woont en als masseur werkt.

Plotseling bevindt ze zich in een veel bewogener leven, in Oman, waar ze tegen haar wil in een spionageverhaal wordt meegesleurd. Waarom een ​​vrouw als hoofdpersoon? "Ik ken vrouwen minder en daarom fantaseer ik meer over personages die ik minder ken. Mannen laten me niet op dezelfde manier dromen en fantaseren." De keuze voor Oman daarentegen is te danken aan het feit dat het een mysterieus land is. "Hoewel ik nog nooit in Egypte ben geweest, kan ik me het voorstellen, ik heb het gevoel het te kennen. De piramides, de Nijl, François Mitterrand die er met oud en nieuw heen ging met zijn tweede geheime familie... In Oman, waar ik ook ging, wist ik echter niet wat ik zou aantreffen ." De hoofdpersoon van de thriller – "die ook een liefdesverhaal is" – voelt zich verantwoordelijk voor de dood van haar moeder. Reno zegt dat het geen autobiografisch thema is, ook al veranderde zijn leven enorm toen zijn moeder stierf aan botkanker, toen hij 17 was. "Het is een open wond die in je blijft zitten, en die ik ook bij anderen heb aangetroffen. Bijvoorbeeld bij mijn vriend Johnny Hallyday, die als kind door zijn moeder in de steek werd gelaten." Emma krijgt een tv-serie, vertelt de acteur, maar hij is niet aan het project gebonden. Hij zegt echter gekscherend en lachend: "In deze tijd" zou hij, 76, de hoofdrolspeelster kunnen spelen. "Depardieu zou perfect zijn voor de vader, iemand die werkt bij de technische dienst van de gemeente en aan niets anders denkt dan eten." En zo komen we op cinema, ook al ergerde hij zich er tijdens de signeersessies in de boekhandels een beetje aan dat mensen dvd's van Leòn meenamen om te signeren in plaats van de roman. "Ik droomde er zo van om te vertrekken," vertelt hij. "Toen ik twaalf was, wilde ik koste wat kost naar Parijs." Hij werd geboren in Casablanca, als zoon van Spaanse ouders die het Franco-regime waren ontvlucht. "Want in Parijs was Louis Jouvet, was Vittorio Gassman. Er was alle cinema. Het lijkt me dat mensen tegenwoordig klaar zijn om te vertrekken. Het grootste avontuur is het leven. Mensen leven in verveling, in duisternis, en ze zeggen: misschien, heel misschien, ga ik ooit weg ."

En uiteindelijk komen ze op Cinecittà terecht. "Benigni! Een engel," zegt hij. Ze hadden samengewerkt aan De Tijger en de Sneeuw. "Ik heb zijn voeten gecontroleerd, want door zijn manier van bewegen leek hij te zweven." En toen Antonioni. In zijn nieuwste film, Beyond the Clouds, deelt een sexy, besnorde Reno een van de afleveringen met Fanny Ardant. "Antonioni, wat een fascinerende man. Hij had al een beroerte gehad en sprak met een scheve mond, alleen zijn vrouw begreep hem en fungeerde als tolk. Ik heb hem belachelijk gemaakt en hem nagedaan. Wim Wenders zei dat ik het niet moest doen en ik antwoordde: zie je niet dat hij lacht! Hij had er enorm veel plezier in." Nu werkt Reno aan een toneelstuk dat volgend jaar in Tokio wordt opgevoerd . "Het heet De Kameel, en het gaat over mij, en het is een manier om mensen te vertellen: je moet dromen! Het is een beetje pretentieus, maar c'est pas grave."

Meer over deze onderwerpen: